Dode-Man

De helft van het plezier van reizen is het doorpluizen van kaarten en het internet om voor te bereiden. Wat mij betreft. Ik ben dan eigelijk al half onderweg…

Komend jaar ga ik misschien wat bijzondere plaatsnamen langs te fietsen. Ik kan niet weten dat er op deze wereld een plaats bestaat als Jezus-Eik,  Verbrande Brug, of Kuttekoven, en niet met alle geweld daar eens doorheen willen fietsen, en als het even kan met het plaatsnaambordje op de foto gaan. Het is nog steeds 1 van de hoogtepunten van mijn Bretagne tocht dat ik opeens volkomen ongepland en onverwachts het bordje ‘Christ’ tegenkwam. Bijvoorbeeld. Terwijl Bretagne verder ook heel veel te bieden heeft aan mooie natuur en landschappen!

En ja, de plaatsjes die ik nu noem liggen allemaal in Belgie. Niet dat ik wil  zeggen dat Belgie vol ligt met rare plaatsjes, of Belgen raar, maar ik herken een typische naam beter in het Vlaams dan in het Frans natuurlijk, en ik fiets gewoon graag in Belgie. Het is vaak wat chaotischer dan Nederland, en de wegen zijn soms wat minder voor een fietser, maar voor een paar dagen vind ik dat heerlijk. Het is over de grens dus voelt net iets meer als vakantie, en je bent er zo met de trein.

En net werd dit plan nog veel dringender. Ik vond namelijk het plaatsje Dode-Man.

En als je inzoomt op Google maps zie je dit:

Het plaatsje Dode-Man bestaat kennelijk uit 1 boerderij, met iets op het erf dat fel weerspiegelde in de zon toen de sateliet langs kwam. Een UFO? Wat voor extreem privacy gevoelige familie woont in Dode-Man? ragen, vragen…Hoog tijd om er eens naar toe te gaan.

 

 

Ontspannen

Soms voelt het alsof ik te laat begonnen ben met fietskamperen. Terwijl ik plannen aan het maken was om in Denemarken te gaan fietsen, werd de nachttrein naar Kopenhagen afgeschaft, en dit jaar was het einde van de laatste nachttreinen vanuit Nederland, naar Basel en München. De Basel trein heb ik een paar keer kunnen gebruiken, en al waren de couchettes best wel hard, en nauw, en sliep het soms best beroerd, het zijn mooie herinneringen.
Ik hield van de nachttreinen, altijd al gedaan. Opstappen in Utrecht en ’s ochtends uitstappen op Gare du Nord als student. Mijn fiets in Basel uit de coupe rijden, en dan het avontuur in fietsen toen ik voor het eerst ging vakantiefietsen. Naar Wenen, en op weg naar de overstap in Hannover stilstaan bij een klein station, omdat er kennelijk een verward persoon rondliep op het station, en men dat moest onderzoeken. Toch op tijd zijn voor de overstap naar de nachttrein naar Wenen (eenmaal op station Hanover liepen er nog steeds veel figuren rond, die me aardig verward leken, maar goed…), en in Wenen aanhaken bij een geroutineerd stel vakanteifietsers die me wel even de weg naar de Donau lieten zien. De nachttrein was een portal naar fietsplezier en ontspanning.
Das war einmal…

Maar ik heb geen zin om er te lang bij stil te staan. Het komende seizoen zullen we zien hoe het gaat met de nachttreinen vanuit Düsseldorf, wie weet is dat best een goed alternatief, ik sta er voor open.
Maar ook als het niet bruikbaar blijkt te zijn, dan wil ik niet treuren. Ja, de Europese overheden hebben kennelijk besloten dat vliegen alle ruimte moet krijgen, geen accijns kost, en overal moet kunnen. En de trein mag bij elke grens weer andere tarieven betalen, wordt niet in geïnvesteerd, betaalt zich blauw aan accijnsen etc.etc. Sta je daar met je mooie groene vakantie bedoelingen.
Het is belachelijk dat het een dag duurt om in Parijs te komen met m’n fiets, dat de Provence al een forse reis is, en dat je minimaal twee dagen bezig bent om nar Spanje te treinen. Allemaal. Maar wat schiet ik daar mee op?

Als ik weer in Zuid Frankrijk wil rijden, gooi ik de fiets wel in de auto, en vind een camping op een dag rijden van Hilversum vandaag. Bij de Mont Ventoux heb ik al een adres waar ik de volgende keer dat voor een paar euro per dag kan doen. En ze verkopen een heel lekker plaatselijk wijntje. Win-win.
Of ik doe eens gek, en stap in het vliegtuig.

Trein en fiets wordt misschien alleen nog geschikt als ik vertrek zonder vast doel, zonder vaste route in de Garmin, zonder harde planning. Als het me niet veel uitmaakt of naar huis gaan betekent drie dagen onderweg te zijn, waarin ik halve dagen fiets, en de andere halve dag in een TER trein te zitten, of een Duitse plaatselijke lijn.
Op reizen waar ik bijvoorbeeld een route van Reitsma of Benjaminse uit elkaar trek, en een soort van ‘Best of’ daaruit rij, en me totaal niet druk maak of ik wel de hele route ‘eerlijk’ heb gedaan. Waarin ik de Groene weg naar de Middellandse zee in een paar dagen fiets, omdat de graanvelden van Noord Frankrijk me gestolen kunnen worden.
Klinkt best wel ontspannen, als ik mezelf zo lees…